Dokuczliwe upały - o klimatyzacji

epła specjalnie przy niższych temperaturach otoczenia. Efektywność energetyczna (COP) powietrznych pomp ciepła jest równa 1 (ilość energii pobieranej jest równa ilości energii zużytej do pobrania) już przy temperaturze -18 stopni

Dokuczliwe upały - o klimatyzacji klimatyzacja domowa

Pompa_ciepła Gruntowe (GSHP), encyklopedyczna definicja

Gruntowe pompy ciepła, czasem nazywane "geotermalnymi pompami ciepła" mają większą efektywność (COP) niż powietrzne pompy ciepła specjalnie przy niższych temperaturach otoczenia.
Efektywność energetyczna (COP) powietrznych pomp ciepła jest równa 1 (ilość energii pobieranej jest równa ilości energii zużytej do pobrania) już przy temperaturze -18 stopni.
Wydajność (COP) gruntowych pomp ciepła jest uzależniona od możliwości transportu ciepła w gruncie - sytuacją optymalną jest umieszczenie dolnego źródła (odwierty pionowe lub obwód poziomy) w warstwie wody gruntowej.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Pompa_ciepła


Następnie czynnik pośredni (gaz) zostaje sprężony

Składa się ze sprężarki, parownika i skraplacza (te dwa ostatnie wyposażone w wentylator). Wentylator promieniowy wymusza obieg powietrza na parowniku umieszczonym wewnątrz chłodzonego pomieszczenia. Powietrze z pomieszczenia ochładza się na parowniku oddając ciepło czynnikowi chłodniczemu pośredniemu, który krąży w obiegu zamkniętym. Następnie czynnik pośredni (gaz) zostaje sprężony w sprężarce (wzrasta jego temperatura ) i jest przetłoczony do skraplacza który znajduje się na zewnątrz (w powietrzu zewnętrznym). W skraplaczu ciepło z czynnika zostaje oddane do powietrza zewnętrznego, gaz skrapla się i staje cieczą (nadal pod wysokim ciśnieniem). Ciecz dostaje się do elementu rozprężnego (kapilara lub TZR), gdzie jest dławiona - zostaje zmniejszone jej ciśnienie i co za tym idzie temperatura. Schłodzony czynnik w postaci cieczy ponownie zostaje podany na parownik, gdzie się ogrzewa od powietrza w pomieszczeniu i przechodzi w stan gazowy.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Klimatyzator


Początkowo jako czynnik chłodzący stosowano od

Początkowo jako czynnik chłodzący stosowano od XIX wieku do lat 1920. dwutlenek węgla. Został on wyparty przez czynniki z grupy fluoryzowanych węglowodorów, które mogły być stosowane przy niższym ciśnieniu roboczym w układzie chłodzącym. Po wycofaniu fluorowęglowodorów stosowano czynnik R12 (dichlorodifluorometan), który miał dobre właściwości termodynamiczne i wolno ulatniał się z układu chłodzącego. Jako szkodliwy dla warstwy ozonowej został zgodnie z podpisanym w 1987 roku Protokołem Montrealskim wycofany z użytku. W następnych latach stosowany był czynnik R134a (tetrafluoroetan) o dobrych właściwościach termodynamicznych, jest on jednak gazem cieplarnianym o bardzo wysokim indeksie GWP (1300). W związku z tym w Stanach Zjednoczonych i Japonii producenci zostali zobowiązani do bardziej wydajnym układów chłodzących, co zmniejszy zużycie czynnika. W Europie samochody od 2011 roku miały być wyposażone w układy klimatyzacji, w których czynnik R134a miał zostać zastąpiony nowym, o indeksie GWP niższym niż 150. Koncerny motoryzacyjne zwlekały z wprowadzeniem nowych regulacji, ostatecznie weszły one w życie w 2014 roku. W Europie stosowane są czynniki HFO1234yf (tetrafluoropropen: zbliżona charakterystyka termodynamiczna, indeks GWP=4) lub R744 (dwutlenek węgla, indeks GWP=1).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Klimatyzacja



© 2019 http://tadbud.com.pl/